τελομερίδιο

το, Ν

βιολ. το άκρο τών δύο βραχιόνων τών μακρών χρωματοσωμάτων τού οποίου ο ρόλος είναι να «σφραγίζει» τα άκρα τού χρωματοσώματος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. telomere < τέλος + μέρος + κατάλ. -ίδιο].